Tekstilin kalbi durdu
Güncelleme Tarihi:
Oluşturulma Tarihi: Mart 22, 2001 00:00
Türkiye`nin tekstil ihracatının yüzde 35`ini karşılayan Merter`de firma sahipleri bekleyiş içinde: Ya Derviş`in aldığı önlemler tutacak ya da hep birlikte batacağız
Türkiye`nin tekstil ihracatının yüzde 35`ini gerçekleştiren ve yaklaşık 3 bin 200 firmanın yer aldığı Anadolu`nun giyim deposu Merter sabırla krizin geçmesini bekliyor. İhracat ağırlıklı çalışanlar az da olsa umutlu. Yavaş yavaş işler kıpırdanmaya da başlamış. Ama Anadolu`ya mal satanlar, tünelin sonunu göremiyor. Son birkaç aydır çeklerin tümü geri dönüyor. Adıyaman`daki, Trabzon`daki, Konya`daki milyarlarca lira alacağını tahsil edemeyen esnaf sözbirliği etmişcesine Anadolu bitti artık diyor.
Merter`de 350 bin liraya tişört, 2 milyona takım elbise bile bulabilmek mümkün. Üstelik bunlar perakende fiyatları. Toptan oldu mu fiyatlar daha da düşüyor. Yine de müşteri yok. Bugünlerde kepenkler siftahsız kapanıyor.
Esnaf ayakta kalmak için direniyor. Evini, arabasını satıyor, borcunu kapatmaya çalışıyor. Ayda 2 bin mark olan kirayı ödeyemediği için dükkanını bırakıp, önüne tezgah açan da var. Yanında onlarca işçi çalıştırırken batıp, işini tezgaha taşıyanlar da...
ÜRETİCİ AYAKTA KALAMAZ
Hemen her cadde üzerinde kiralık yazısı göze çarpıyor. Boş mağazanın önünde birkaç tezgah var. Daha sormadan Erkan Karaköse başlıyor anlatmaya: 8 ay önce boşalttık bu mağazayı. 1.500 mark olan kirayı ödeyemez duruma geldik. Ara sokakta yeni bir yere taşındık. Buraya da tezgah açtık. Mağaza kiraya verilene kadar idare ederiz. İyi zamanda 25 milyon liraya sattığımız takımları şimdi 4 milyona satıyoruz. Bu malın imalat fiyatı en az 10 milyon lira. Üretici nasıl ayakta kalacak? Çok zor, çok.
Şiba Tekstil`in sahibi Mahmut Başak da, Üç çift çorabı 1 milyona, bir bebe tulumunu 2 milyona satıyorum. Üstelik bunlar perakende fiyatları. Yine de alan yok. 20 yıldır bu işi yapıyorum. Böyle kriz görmemiştim diyor.
Artı Bir adlı mağazanın sahibi Mehmet Ceylan ise, Eksilerdeyiz diye başlıyor anlatmaya ve ekliyor: Maaşları ödüyorum ama biriktirdiğim üç kuruş da bitti. Artık ne yaparım, bilmiyorum.
MERTER`DE DERVİŞ SABRI
YİNE DE umutsuz değil esnaf. Çünkü bugünlerde Merter`de `Derviş rüzgarları` esiyor. Tüm Türkiye gibi onlar için de umudun adı Derviş olmuş. Her yıl bir kriz yaşamaya alıştık. Bunu da atlarız diyen tekstilciler, Derviş sabrıyla o günlerin gelmesini bekliyor.
Merterli Sanayici ve İşadamları Derneği (MESİAD) Genel Sekreteri Hüseyin Gökçe, Merterli tekstilcilerin durumunu şu sözlerle özetliyor: Türkiye`nin toplam tekstil ve konfeksiyon ihracatının yüzde 35`i Merter`den yapılıyor. Anadolu`ya giden malın yüzde 50`sini de biz karşılıyoruz. Toplam 3 bin 200 firma var. Her yıl bir kriz yaşayarak tecrübe sahibi olduk. Artık krizlerden daha az etkileniyoruz. İhracatçının yüzü gülmeye ve piyasalar hareketlenmeye başladı. Ama Anadolu bitiyor. Aslında şu anda herkes beklemede. Ya Derviş`in önlemleri tutacak ve birkaç ay sonra çok güzel günler göreceğiz ya da önlemler tutmayacak ve hep birlikte yıkılacağız.
Türkiye`nin tekstil ihracatının yüzde 35`ini gerçekleştiren ve yaklaşık 3 bin 200 firmanın yer aldığı Anadolu`nun giyim deposu Merter sabırla krizin geçmesini bekliyor. İhracat ağırlıklı çalışanlar az da olsa umutlu. Yavaş yavaş işler kıpırdanmaya da başlamış. Ama Anadolu`ya mal satanlar, tünelin sonunu göremiyor. Son birkaç aydır çeklerin tümü geri dönüyor. Adıyaman`daki, Trabzon`daki, Konya`daki milyarlarca lira alacağını tahsil edemeyen esnaf sözbirliği etmişcesine Anadolu bitti artık diyor.
Merter`de 350 bin liraya tişört, 2 milyona takım elbise bile bulabilmek mümkün. Üstelik bunlar perakende fiyatları. Toptan oldu mu fiyatlar daha da düşüyor. Yine de müşteri yok. Bugünlerde kepenkler siftahsız kapanıyor.
Esnaf ayakta kalmak için direniyor. Evini, arabasını satıyor, borcunu kapatmaya çalışıyor. Ayda 2 bin mark olan kirayı ödeyemediği için dükkanını bırakıp, önüne tezgah açan da var. Yanında onlarca işçi çalıştırırken batıp, işini tezgaha taşıyanlar da...
ÜRETİCİ AYAKTA KALAMAZ
Hemen her cadde üzerinde kiralık yazısı göze çarpıyor. Boş mağazanın önünde birkaç tezgah var. Daha sormadan Erkan Karaköse başlıyor anlatmaya: 8 ay önce boşalttık bu mağazayı. 1.500 mark olan kirayı ödeyemez duruma geldik. Ara sokakta yeni bir yere taşındık. Buraya da tezgah açtık. Mağaza kiraya verilene kadar idare ederiz. İyi zamanda 25 milyon liraya sattığımız takımları şimdi 4 milyona satıyoruz. Bu malın imalat fiyatı en az 10 milyon lira. Üretici nasıl ayakta kalacak? Çok zor, çok.
Şiba Tekstil`in sahibi Mahmut Başak da, Üç çift çorabı 1 milyona, bir bebe tulumunu 2 milyona satıyorum. Üstelik bunlar perakende fiyatları. Yine de alan yok. 20 yıldır bu işi yapıyorum. Böyle kriz görmemiştim diyor.
Artı Bir adlı mağazanın sahibi Mehmet Ceylan ise, Eksilerdeyiz diye başlıyor anlatmaya ve ekliyor: Maaşları ödüyorum ama biriktirdiğim üç kuruş da bitti. Artık ne yaparım, bilmiyorum.
MERTER`DE DERVİŞ SABRI
YİNE DE umutsuz değil esnaf. Çünkü bugünlerde Merter`de `Derviş rüzgarları` esiyor. Tüm Türkiye gibi onlar için de umudun adı Derviş olmuş. Her yıl bir kriz yaşamaya alıştık. Bunu da atlarız diyen tekstilciler, Derviş sabrıyla o günlerin gelmesini bekliyor.
Merterli Sanayici ve İşadamları Derneği (MESİAD) Genel Sekreteri Hüseyin Gökçe, Merterli tekstilcilerin durumunu şu sözlerle özetliyor: Türkiye`nin toplam tekstil ve konfeksiyon ihracatının yüzde 35`i Merter`den yapılıyor. Anadolu`ya giden malın yüzde 50`sini de biz karşılıyoruz. Toplam 3 bin 200 firma var. Her yıl bir kriz yaşayarak tecrübe sahibi olduk. Artık krizlerden daha az etkileniyoruz. İhracatçının yüzü gülmeye ve piyasalar hareketlenmeye başladı. Ama Anadolu bitiyor. Aslında şu anda herkes beklemede. Ya Derviş`in önlemleri tutacak ve birkaç ay sonra çok güzel günler göreceğiz ya da önlemler tutmayacak ve hep birlikte yıkılacağız.